Towarzystwo Przyjaciół Rzek
Iny i Gowienicy

Rozmawiając, czy czytając o nowoczesnych praktykach utrzymania wód, najczęściej spotkać można publikacje zagraniczne. Tymczasem podobnie dobre, jeśli nie lepiej dopasowane do naszych krajowych przypadków znaleźć można także na naszym krajowym podwórku, począwszy od prekursorskich działaniach AB OVO i kilku stowarzyszeń przyjaciół rzek, kończąc na licznych wdrożeniach coraz lepiej przemyślanych i kompleksowych działań od podgórskich rzek Południa Polski po pozornie tylko "nizinne" rzeki Pomorza.
Kilkanaście lat doświadczeń z odtwarzaniem struktur żwirodennych w korytach cieków skłoniło mnie do wskazania szczególnie wartościowych przykładów takich działań. Wydaje się to ważne, bowiem wciąż trafiają się działania "dobrej woli", których efekty są mało trwałe, a na dodatek tworzą u obserwujących je urzędników administracji wodnej, i nie tylko, uzasadnione wątpliwości. Jeśli już chcemy porwać się na "urządzenie" lepszego tarliska, czy niwelacji jakiejś bariery, konieczne jest rzetelne przygotowanie tego działania, od koncepcji w której analizie poddana zostanie lokalizacja, przez fazę pomiarową, po właściwy dobór uziarnienia oraz kształtu pryzmy. Bez takiego przygotowania "cała para może pójść w gwizdek", niestety. Oczywiście, żwir rzece nie zaszkodzi, ale szkoda wysiłku i środków wydatkowanych na takie działanie. Dla nas od początku działań podstawowym doradcą był Józek Jeleński, za co jesteśmy wdzięczni, tym bardziej, że dzięki temu ryby zyskały i zyskają jeszcze, znacznie bardziej różnorodne cieki. Ostatni zestaw doradczy znaleźć można w materiałach pokonferencyjnych z bardzo ciekawej konferencji POTAMON 2019.
www.tarliskagornejraby.pl/news.php
Poniżej pan Józef Jeleński w trakcie wizji nowych tarlisk na Redze w Trzebiatowie oraz podczas badania uziarnienia naturalnego tarliska łososi w dorzeczu Drawy. Pogoda nieco utrudniła wizję, ale zebrane dane pomogą w doborze mieszanek specjalnie "pod łososia"... podglądanie natury daje najlepsze lekcje.