Towarzystwo Przyjaciół Rzek
Iny i Gowienicy

Właśnie zakończyliśmy budowę naszego pierwszego sztucznego tarliska. Pozwólcie, że w kilku zdaniach przedstawię Wam jak przebiegała budowa.
Pomysł budowy tarliska narodził się w chwili, kiedy obejrzałem film pt. „Trzy Rzeki” Pomyślałem wówczas, że na naszym terenie jest dopływ rzeki Iny, do której każdego roku wchodzą trocie, aby odbyć tarło. Mankamentem tego dopływu jest zbyt uboga ilość materiału dennego-żwiru niezbędnego do budowy gniazd tarłowych. Pomysłem zbudowania tarliska na tym dopływie podzieliłem się z Kolegami z Towarzystwa Przyjaciół rzek Iny i Gowienicy, którego jestem członkiem. Pomysł został w pełni zaakceptowany i ustalone zostały terminy oraz zakres prac, jakie musimy wykonać, aby doszło do jego realizacji. Mając załatwione sprawy tzw. papierologi koniecznej przystąpiliśmy do gromadzenia materiału na budowę tarliska. Żwir w ilości 14 ton o granulacji 20x30 otrzymaliśmy od sponsora właściciela żwirowni w Mostach Pana Rybaka wielka w tym zasługa i pomoc naszego Kolegi Wojtka Danowskiego Prezesa ds. sportu Koła PZW’ Okoń” w Goleniowie. Zgromadziliśmy również odpowiednią ilość kamienia (polnego) niezbędnego do utwardzenia brzegów i wykonania przepływów na odcinku planowanego tarliska. Dokonaliśmy pomiaru przepływu wody, aby wytyczyć odcinek rzeczki odpowiedni do budowy tarliska. Mając zgromadzony materiał, wytyczone miejsce przystąpiliśmy do pracy. Pierwszą czynnością, jaką wykonaliśmy było oczyszczenie strumienia i jego brzegów ze śmieci, kolejnym etapem prac było wykonanie kamiennych kaskad wykorzystując materiał denny, udrożniliśmy przepływ wody, który umożliwił swobodną wędrówkę troci w górę rzeki. W dniu 18 sierpnia 2009 r. o godz. 16:00 spotkaliśmy się nad naszą rzeczką i przystąpiliśmy do budowy tarliska. W ruch poszły taczki, łopaty i grabie. Każdy z nas miał wyznaczone zadanie przy jego budowie, dzięki czemu prace przebiegały szybko i sprawnie. Po dwóch godzinach naszej mozolnej pracy oczom naszym zaczął ukazywać się wspaniały widok dna wyściełanego żwirem, o jakim mażą wszystkie trocie płynące dziesiątki kilometrów do swej matczynej rzeki, aby odbyć naturalne tarło. Całość wygląda wspaniale mamy nadzieję, że nasze trocie zaakceptują miejsce, jakie przygotowaliśmy dla nich do naturalnego rozrodu. Czy wybór miejsca był właściwy? Czy nasza praca zostanie uwieńczona sukcesem.? Okaże się to już za dwa miesiące.
Dziękuję wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania tego tarliska















Poniżej przedstawiam naszą grupa budowniczych. Ciężko było zebrać całą grupę osób jednocześnie, które uczestniczyły przy budowie tarliska dlatego na zdjęciu brakuje kilku z Kolegów.

Panowie, Wasze dzieło wygląda fantastycznie! Naprawdę cieszę się, że część rybek będzie miała takie warunki do owocnego baraszkowania
Mirku, miałeś kapitalny pomysł. Jak widać, od pomysłu do realizacji, wszystko przebiegło sprawnie. Gratuluję.

Mirku brawo!
Za sam pomysł, za zorganizowanie ludzi sprzętu i materiałów niezbędnych do wykonania takiego przedsięwzięcia.Tobie naprawdę należy się piękna ryba na kiju.
Dziękuję wszystkim którzy przyczynili się do powstania tarliska. Mirku mam nadzieję że już wytypowałeś miejsce na budowę następnego tarliska w przyszłym roku , na mnie możesz liczyć na pewno pomogę.
Teraz to już tylko czekanie na trociowe gody.

pozdrawiam
Mariusz

Odkąd wstąpiłem, do TPRIiG poznałem wspaniałych ludzi naszego obecnego Prezesa Artura Furdynę, dzięki któremu międzyinnymi nasze towarzystwo powstało a ja zostałem jego członkiem i zmieniłem profesje wędkarskich połowów na salmonidy, Rafała Pendera - konkretny facet na odpowiednim stanowisku, Krzyśka Filochę- niesamowicie walecznego człowieka na rzecz ochrony naszych rzek, Mariusza Picha - farciarza w połowach troci i wspaniałego Kolegę po kiju, Jacka Mroczkowskiego- tajemniczego wyśmienitego trociarza, Grzesia Bartmana mistrza muchy i wielu innych bardzo oddanych naszym sprawą kolegów. Miło z takimi ludźmi spędzać czas nad naszymi pięknymi pomorskimi rzekami a jeszcze bardziej móc z Wami Panowie zrobić coś dobrego jak właśnie zakończona budowa naszego tarliska. Praca nasza z pewnością wpłynie na zwiększenie populacji naszych ińskich troci i pstrągów. Nade wszystko cenię sobie rzetelność i pracowitość ludzi, z którymi miałem przyjemność przez ostatnie dwa lata pracować i spotykać się na naszych członkowskich zebraniach. Nie znoszę leniów i ściemniaczy - oni doskonale to wiedzą. Budowa tarliska od dawna chodziła mi pogłowie. Teraz mogę powiedzieć, że spełniły się moje małe marzenia, ale następna myśl przychodzi do głowy może coś większego jeszcze wspólnie zbudujemy?

Dziękuję i Serdecznie Was Pozdrawiam - Mirek

Dla przypomnienia tak przebiegało tarło troci minionej jesieni na dopływie Iny na wybudowanym przez nas sztucznym tarlisku.





W dniu 22.07.2010r w godzinach rannych wspólnie z Rafałem Penderem z ZO PZW Szczecin chcąc się przekonać jaki jest efekt z jesiennego tarła troci przeprowadziliśmy na odcinku dopływu tarłowego bonitację. Powiem szczerze, że pierwszy raz uczestniczyłem w tego typu badaniach a ich efekty są rewelacyjne. Mnóstwo małych 4-5cm troci z tegorocznego wiosennego wylęgu żyje w tym dopływie. Było też kilkanaście większych troci długości 22-25cm zwanych smoltami, kilka pstrągów potokowych, cierniczków i małych szczupaczków. Wszystko trzeba teraz zliczyć i opisać. Tym zajmie się fachowiec w tych sprawach dr Adam Tański. Po ich analizie i opracowaniu otrzymamy materiał zamieszczę na naszej stronie. Rafał mówił, że kilka lat temu prowadzone były podobne badania na tym odcinku, ma odszukać wyniki tamtych badań dla porównania z obecnymi. To byłoby bardzo ciekawe zważywszy, że w tamtych latach tarło troci przebiegało bez żadnego nadzoru ze strony naszych strażników. Przeszliśmy cały tarłowy odcinek i jeszcze w tym miesiącu musimy tam się zebrać aby wykonać kilka prac w jego nurcie. Oczyścić trzeba wlew pod mostkiem na wjeździe do wylęgarni oraz przykryć na odcinku przyujściowym fragment geowłukniny jakim zostało pokryte dno. Ten moimi zdaniem zbędny i nie potrzebny sztuczny materiał został wymyty przez wodę co spowodowało, że woda robi z niego wielką "czapę" unosząc go w górę. Taki powietrzny balon będzie przeszkodą dla wchodzących na tarło troci. kilkanaście głazów załatwi sprawę.

Fotorelacja z dzisiejszych badań.

Mirku jak będzie trzeba rąk do pomocy to daj znać jak tylko czas pozwoli to pomogę przy tarlisku:)