A druga sprawa to taka ze starajmy sie krytykowac swoje postawy twarza w twarz bo miedzy innymi po to sa zebrania towarzystwa, a na zewnatrz reprezentujmy jeden wspolny poglad bo w tym wlasnie tkwi sila towarzystwa.
A znasz li Mariuszu statut TPRIiG? Prawem każdego członka jest ocena i krytyka władz towarzystwa. O osobach z zewnątrz nie ma co mówić, bo wiadomo, że każdy obywatel ma prawo do krytyki jakiejklowiek organizacji, stowarzyszenia czy instytucji - oczywiście merytorycznie, bo inaczej jest to bez sensu.
Równie dobrze możnaby powiedzieć w ten sposób: "Nie krytykujmy PZW tylko mówmy sobie twarzą w twarz jak funkcjonyjemy jako stowarzyszenie". Tymczasem wielu członków TPRIiG otwarcie krytykuje i poddaje ocenie działalność władz PZW, tak w prasie wędkarskiej jak i na forach. Bądźcie więc konsekwentni, a nie że "Kalemu ukraść krowa źle, Kali ukraść krowa dobrze." Możnaby powiedzieć, że w jedności siła i załatwianie spraw z PZW twarzą w twarz, zachęciłoby większą ilość wędkarzy do płacenia składek i opłat w ręce pozytywnej i otwartej organizacji. Póki co, PZW jest użytkownikiem rybackim większości rzek "górskich" Pomorza Zachodniego, więc psucie wizerunku PZW jest niekorzystne. Jeżeli wędkarze będą tak narzekać, to może kiedyś się ustawodawca wkurzy i zmienią się użytkownicy rybaccy łowisk... pomyśleliście o tym???
Życzę konsekwencji i jednej moralności zamiast dwóch
Albo konsekwentnie wypisać się z PZW i sobie atakować, albo dopuścić krytykę w waszym stowarzyszeniu.
Prawda krytyki się nie boi i spokojnie może się wybronić. Tymczasem jak się reaguje na zasadzie "ale mi podskoczyło ciśnienie", to wizerunek towarzystwa traci. Tak naprawdę można publicznie rozmawiać o wszystkim, tylko aby nie zepsuć wizerunku nie należy reagować jak nerwus. Po ostatnich dyskusjach na starym forsie, gdzie przetoczyło się trochę agresji i chęć podawania do sądu wielu ludzi odczuło niesmak, co odnotowałem na swojej skrzynce mailowej. A pisanie o tym, że "głupoty kolego piszesz" w odniesieniu do wyrzucenia pewnej ilości żwiru z czyszczonej w tym roku rzeczki, też trąca pustą socjotechniką i nic nie wnosi. Ani na agresję ani na puste słowa, czy groźby paluszkiem władze towarzystwa nigdy nie powinny sobie pozwalać, ponieważ godzą w dobre imię towarzystwa. Podczas debaty Tusk - Kaczyński, ten drugi bardziej się stresował i plątał i debatę wygrał Tusk. Podczas debaty Wałęsa - Kwaśniewski, na zapleczu TV Kwaśniewski zdenerwował Wałęsę i ten później powiedział, że "może podać mu nogę". Za każdym razem ludzie w większości obstają za tym, który nie został wyprowadzony z równowagi i zachował spokój do końca.
Zamiatanie spraw pod dywan nie ma sensu. Kto z władz PZW w zeszłym roku zapisał się pozytywnie w pamięci pstrągarzy w kraju? Otóż dyrektor okręgu Zamość, który wprowadził no-kill na Porze i powiedział na forum publiczine, że dla niego liczą się prawdziwi pstrągarze a nie mięsiarze. A czy zyskają popularność dyrektorzy z innych okręgów PZW, którzy na forach się nie pojawiają? Czy łatwo wam będzie zebrać ekipę na Troć Iny 2009 gdy nie będziecie cały rok brać udział w wymianie myśli na forach? W zeszłym roku fajny klimat w temacie Czekana "Ińskie Trocie", który stał się platformą do zaproszenia wielu ludzi z kraju. W tym roku jedyne co można zrobić to wklejać ryby z pierwszych dni stycznia, aby ludzi zachęcić do udziału w zawodach tym, że są ryby w Inie. Ale ten klimat można budowac już teraz, wklejając zdjęcia z tegorocznego tarła, powiedzmy od połowy grudnia.
W zeszłym roku coś jednak mi się nie spodobało. Otóż wielu z nas było miłych dla przyszłych gości Troć Iny 2008 do czasu rozegrania zawodów. Jak ludzie już zapłacili wpisowe, to na pytanie kolegi z innych stron "Jak tam trocie", nasz kolega powiedział "Jako tako"... ogólnie zostawiliśmy tych ludzi samych sobie. A o kolegów dba się cały rok i zaprasza nad Inę nie tylko wtedy gdy są zawody. Żywy całoroczny kontakt z wędkarską bracią powoduje, że później jak się pierdnie, to przyjedzie kupa ludzi i będzie fajna impreza. Dlatego miłe traktowanie ludzi przed zawodami i wklejanie rybek na zachętę na tle późniejszego milczenia i zbywania ludzi słowami "jako tako" jest po prostu samobójem. Bo taki człowiek który chce przyjechac na Torć po zawodach w marcu 2008 roku, jak usłyszy "jako tako", jest mała szansa, że przyjedzie na zawody w roku 2009.
Medialnie nie wolno pieprzyć sprawy, bo łamie się statut towarzystwa o zabieganiu o dobre imię. Tak na marginesie, kto w Polsce wiedział o nadzorowaniu tej właśnie rzeczki, na brzgach której odnotowałem kupki żwiru i pospółki? Prawie nikt!!! Dopiero odkrycie kart z powodu "podniosło mi sie ciśnienie" pokazało innym ludziom jakiś nieistniejący konflikt. Do momentu postu "Łowcy jeleni" nikt nie wiedział o co chodzi, a ogólna koncepcja teoretyczna ludziom się bardzo spodobała. Trakcja materiału żwirowego jest bowiem blokowana przez progi wodne i zapory, oraz czyszczenie koryt rzecznych. Osad w rzece się przemieszcza nawet przez piaszczyste prostki i wędruje do rzeki gównej. Czyszczenie parceli żwirowych migrujących w tempie lat od czasów niemieckich aż do obecnych, uniemożliwia transport trakcyjny tych osadów do Iny. Rzek się nie odmula, bo woda sama wywala przy zamulonym i wypłyyconym korycie muł na terasą. Jak rzeka jest oczyszczona, rzeka rzadziej wyleje i osad mułowy nie zdekantuje się na terasie tylko pokryje osady piaszczysto-żwirowe w korycie. Czyszczenie co jakiś czas rzek nie pozwala się przekonać ludziom niewykształconym jako sedymentolodzy, że najlepszy bruk korytowy powstaje poniżej obszarów alimentacji, tam gdzie jest przez setki lat przemywany bez odmulania ręką ludzką. Tymczasem Krzysiek spieprzył mój uproszczony naukowy przekaz dla wędkarzy na Forsie, ujawnił nadzór na tą rzeką o którym ludzie z kraju nie mieli zielonego pojęcia i schrzanił tak odbiór mojego przekazu, jak również naraził na szwank dobre imie Towarzystwa, co jest wbrew statutowi.
Moje otwarte dyskusje na forach wielu się nie podobają. Ale wielu ludzi pisze do mnie maile po pół roku i mówią mi że przyznają mi rację tu i tam, że się zgadzają, choć ich czasem wkurzam. Dobre towarzystwo musi być transparentne, czyli przejżyste. Sukces "Przyjaciół Raby" polegał na ich medialności. Ale aby być medialnym, trzeba umieć pozytywny pijar i rozmawiać nie wpadając w szał.
Sukces towarzystwa zależy od właśnie medialności. Jeżeli ktoś będzie chciał nad swoimi członkami roztoczyć zbyt wielką i nieuprawnioną kontrolę (jest to stowarzyszenie a nie zakład pracy) - obraz będzie sztuczny i sztywniacki. Poparcie garstki wędkarzy z regionu to za mało. Trzeba być lubianym w całym kraju, a może nawet Europie. Kiedyś gadałem na Skype po angielsku z Martinem Joergensenem i mówił mi, że złowił wiele troci w morzu, ale chciałby kiedyś spróbowac połowić w rzece sztuki większe niż 4 kg. I takie kontakty z wędkarzami z Niemiec, Danii, Szwecji czy Litwy to jest też wielki skarb. Człnkowie duńskich i niemieckich towarzystw mogliby na przykłado pokazać możliwe źródła finasowania dla projektów renaturyzacyjnych.
Jednolitość i zamknięcie się na zebraniach ze swoimi myślami to słabość. Siłą jest pokazanie róznorodności i odmienności poglądów, i pokazanie, że z tymi różnicami i sprawami nie dogadanymi do końca, można wspólnie robić pewne rzeczy. Akceptacja tylko dla tych, którzy chcą robić w danej chwili to, co robią władze towarzystwa to jakaś masakra i słabość największa. Feudalna relacja polegjąca na tym, że ktoś pisze jakieś pismo i podzleca młodszemu koledze wykonanie pewnej części całości, nie pozwalając mu jednocześnie na autorskie projekty z błogosławieństwem kolegów to słabość. Jeżeli ktoś coś robi dla dobra przyrody w towarzystwie, nie może swoich projektów nazywać wspólnymi, a moich projektów moimi, bo jest to przewrotność, że aż w oczy razi. Kiedyś dostałem taką część zadanka i mój były kolega poinformował mnie, że łowi teraz ryby. Rozumiem, że niektórzy chcialiby się otoczyć posłusznymi ludźmi i uprawiać zarządzanie zasobami, spychologię gdy czuliby się przeciążeni. Fajnie jest zarządzać, ale to raczej trzeba być szefem fabryki, a nie stowarzyszenia grupującego wolnych ludzi na zasadach partnerskich.
Pozdrawiam
Krzysiek
